توضیحاتی کوتاه در مورد ویروس HPV
بیشتر زنان و مردان فعال جنسی در بعضی از دوران زندگی خود به ویروس HPV مبتلا می‌ شوند .
ویروس HPV می ‌تواند از طریق رابطه جنسی دهانی ، واژن یا مقعد گسترش یابد .
ویروس HPV می ‌تواند منجر به زگیل تناسلی و برخی از انواع سرطان شود .
بعضی اوقات ، ویروس HPV می ‌تواند هنگام تولد به نوزادی منتقل شود که باعث عفونت دستگاه تناسلی یا تنفسی می ‌شود .
هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد ، اما واکسیناسیون ‌های ایمن و موثر در سن ۱۱ تا ۱۲ سالگی توصیه می ‌شود .
عوامل خطرزای ویروس HPV
برخی از عوامل خطرزا که باعث افزایش و انقباض ویروس HPV می‌ گردد شامل :
داشتن تعداد بیشتری شریک جنسی
رابطه جنسی با کسی که چندین شریک جنسی داشته است
داشتن سیستم ایمنی ضعیف ، به دلیل ویروس HIV یا بعد از پیوند عضو
داشتن مناطق آسیب دیده پوست
داشتن تماس شخصی با زگیل یا مناطقی که در معرض ویروس HPV قرار گرفته است
رفتار ویروس HPV
انواع مختلف ویروس HPV علائم متفاوتی هم خواهند داشت . ویروس ‌های HPV می توانند منجر به زگیل دستگاه تناسلی و سرطان شوند . هیچ درمانی برای ویروس وجود ندارد ، اما علائم آن قابل درمان است .
زگیل: از علائم شایع برخی از انواع ویروس HPV زگیل ‌ها ، به خصوص زگیل تناسلی است .
زگیل های تناسلی ممکن است به صورت یک برجستگی کوچک ، خوشه ای از برجستگی یا برجستگی ‌های ساقه مانند ظاهر شوند . آنها معمولاً در خانم‌ ها در دهانه رحم و در آقایان در آلت تناسلی بصورت در ورم خون وجود دارد. همچنین ممکن است در اطراف مقعد و کشاله ران نیز ظاهر شوند .
این زگیل‌ ها می توانند از نظر اندازه و ظاهر متفاوت باشند . یعنی بصورت بزرگ ، کوچک ، مسطح یا گل کلم شکل باشند و ممکن است به رنگ سفید یا رنگ گوشتی ظاهر گردند .
سایر زگیل های مرتبط با ویروس HPV شامل زگیل های مشترک ، پلانتار و زگیل ‌های صاف هستند .
زگیل های معمول – برجستگی ‌های ناصاف هستند که معمولاً در دست ها ، انگشتان و آرنج دیده می ‌شوند .
زگیل ‌های پلانتار – به عنوان رشد سخت و دانه دار روی پاها توصیف می شود . آنها معمولاً روی پاشنه پا ظاهر می ‌شوند .
زگیل ‌های مسطح – به طور کلی در کودکان ، نوجوانان و بزرگسالان مشاهده می‌ گردد . آنها به صورت ضایعات صاف و کمی برجسته ظاهر می شوند که تیره تر از رنگ طبیعی پوست هستند و معمولاً در صورت ، گردن یا مناطقی که خراشیده شده اند دیده می شوند .
سرطان دهانه‌ٔ رحم : تقریباً تمام سرطان ‌های دهانه‌ٔ رحم ناشی از عفونت‌های HPV هستند ؛ البته پس از ابتلا به عفونت HPV ، ممکن است ۲۰ سال یا بیشتر طول بکشد تا فرد دچار سرطان دهانه‌ٔ رحم شود . عفونت HPV و مراحل ( استیج ‌های ) اولیه‌ٔ سرطان دهانه‌ٔ رحم ، معمولاً علامت قابل توجهی ندارند . بهترین راه پیشگیری از ابتلا به این سرطان ، واکسینه‌ شدن در مقابل عفونت HPV است .
از آنجا که مراحل ( استیج ‌های ) اولیه‌ٔ سرطان دهانه‌ٔ رحم علامتی ندارند ، ضروری است که زنان به طور منظم تست ‌های غربالگری انجام دهند تا وقوع هر گونه تغییرات پیش ‌سرطانی در دهانه‌ٔ رحم که ممکن است منجر به سرطان گردد ، تشخیص داده‌ شود . گایدلاین‌ های کنونی پیشنهاد می ‌کنند که زنان ۲۱ تا ۲۹ ساله ، هر سه سال یک ‌بار تست پاپ‌ اسمیر بدهند .
به زنان ۳۰ تا ۶۵ ساله هم پیشنهاد می ‌شود که هر سه سال یا هر پنج سال ( در صورتی که همراه پاپ ‌اسمیر ، تست HPV DNA هم بدهند ) تست پاپ ‌اسمیر بدهند . زنان بالای ۶۵ سال هم در صورتی که سه بار متوالی تست پاپ ‌اسمیر یا دو بار تست پاپ‌ اسمیر به همراه HPV DNA داده و مشکلی از این بابت نداشته ‌باشند ، می ‌توانند انجام این تست ‌ها را متوقف کنند .
آزمایشات تشخیص HPV
آزمایشاتی برای ارزیابی تغییرات سلولی دهانه رحم مربوط به HPV یا HPV شامل تست پاپ اسمیر ، آزمایش DNA و استفاده از اسید استیک ( سرکه ) همه از جمله تست ‌های مربوط به تشخیص است .
پاپ اسمیر آزمایشی است که سلول ها را از سطح دهانه رحم یا واژن جمع می ‌شود و هر گونه ناهنجاری سلولی را که منجر به سرطان می ‌شود ، نشان می ‌دهد .
استفاده از تست DNA برای انواع پر خطر HPV هم سفارش می ‌شود و همراه با پاپ اسمیر برای خانم‌ های ۳۰ سال و بالاتر توصیه می ‌شود .
آزمایش HPNA نیز برای HPV وجود دارد و بدون نیاز به آزمایش همزمان پاپ از ۲۵ سالگی ، به تنهایی قابل استفاده است .
در بعضی مواقع نیز ممکن است بیوپسی از مناطق ناهنجار لازم باشد .
اما در حال حاضر ، هیچ آزمایشی برای مردان برای بررسی HPV در دسترس نیست . لذا تشخیص در درجه اول در معاینه بینایی انجام می ‌شود .
در برخی شرایط ، اگر زن یا مرد سابقه رابطه جنسی مقعد را داشته باشند ، ممکن است توصیه شود با پزشک در مورد احتمال انجام پاپ اسمیر مقعد صحبت کنید .
واکسیناسیون

واکسنی که با نام Gardasil شناخته می ‌شود ، می ‌تواند از ابتلا به چهار گونه‌ٔ سرطان‌ زای HPV جلوگیری کند ؛ از آن برای پیشگیری از ابتلا به زگیل تناسلی هم استفاده می ‌شود .
برنامه‌ٔ واکسیناسیون HPV برای دختران و پسران ۱۱ و ۱۲ ساله توصیه شده‌ است ؛ در صورتی که آن ‌ها به ‌طور کامل در این سنین واکسینه نشوند ، پیشنهاد می ‌شود که دختران و زنان در ۲۶ سالگی و پسران و مردان در ۲۱ سالگی واکسینه شوند . البته مردان هم در صورت تمایل می ‌توانند در ۲۶ سالگی واکسن ‌‌شان را بزنند .
تأثیر این واکسن ‌ها زمانی بیشتر است که به کودکان ، قبل از فعال ‌شدن از لحاظ جنسی زده‌ شود . پژوهش ‌ها نشان داده ‌اند که زدن واکسن HPV در افراد زیر ۲۱ سال و ۲۱ تا ۳۰ سال ، خطر ابتلا به زگیل تناسلی را تا ۵۰ درصد کاهش می ‌دهد .
عوارض جانبی واکسن ‌ها معمولاً خفیف ‌اند و شامل تشکیل ضایعه‌ ای در محل تزریق ( قسمت فوقانی بازو ) ، سردرد ، تب جزئی یا علایم شبه‌ آنفلوانزا می ‌شوند . گاهی اوقات ، به ‌خصوص در نوجوانان ، پس از تزریق ، فرد دچار گیجی می ‌شود یا غش می ‌کند .